Rana to uraz, który uszkadza skórę. Ponieważ skóra ma nerwy, skaleczenia mogą być bardzo bolesne. Często ofiary będą krzyczeć z bólu. Na szczęście istnieją oznaki i objawy, które mogą pomóc w rozpoznaniu skaleczenia i leczeniu go tak szybko, jak to możliwe.
Oznaki i objawy
Jeśli masz przecięcie lub skaleczenie na ciele, powinieneś natychmiast szukać pomocy medycznej. Rana jest rodzajem rany kłutej, która przebija się przez tkankę miękką i może wymagać założenia szwów. Rana może być płytka lub głęboka. Płytka rana zazwyczaj nie jest poważna, ale głęboka wymaga pomocy medycznej. Głębokie rany mogą mieć poszarpane brzegi i mogą nawet odsłonić mięsień.
Rana to głęboka rana, która przedziera się przez skórę, zwykle na kończynach. Takie skaleczenia są bolesne i mogą krwawić. Mogą również puchnąć lub sinieć. Głęboka rana może uszkodzić ścięgna, mięśnie, a nawet kości. Rana różni się od skaleczenia, ponieważ składa się z nieregularnych, głębokich rozdarć tkanki. Rany częściej wymagają założenia szwów, aby się zagoiły.
Rana może wymagać założenia szwów, aby zapobiec możliwości zakażenia. Głębsza rana może mieć w sobie brud lub ślinę, co powoduje ryzyko zakażenia tężcem. Aby tego uniknąć, należy zaszczepić się przeciwko tężcowi w ciągu 72 godzin od skaleczenia. Jeśli jesteś już odporny na tężec, możesz pominąć ten zastrzyk.
Najważniejszą rzeczą do zrobienia po skaleczeniu jest zatrzymanie krwawienia. Przyłóż gazę lub bandaż, aby opanować krwawienie. Następnie dokładnie oczyść to miejsce za pomocą chłodnej wody, łagodnego mydła i sterylnej ściereczki. Po oczyszczeniu, nałóż na ranę maść z antybiotykiem. W przypadku mniejszych skaleczeń można użyć pęsety, aby usunąć wszelkie pozostałości w ranie.
Następnie rana zacznie się goić. Może ona zakrzepnąć. Czerwone krwinki zaczną wtedy migrować do tego miejsca, dostarczając nowych tkanek i naprawiając ranę. Czasami skaleczenie wymaga założenia szwów, aby przyspieszyć gojenie. Jednak niektóre skaleczenia mogą zagoić się same, bez konieczności zakładania szwów.
Chociaż na początku rana może wyglądać na spuchniętą i czerwoną, zwykle ustępuje po kilku dniach. Ważne jest jednak, aby monitorować ranę pod kątem zaczerwienienia i obrzęku. Obrzęk skóry wokół rany może być wskaźnikiem infekcji i może wymagać dalszego leczenia.
Diagnoza
Koronki to rany, które powodują krwawienie lub uszkodzenie tkanki miękkiej pod skórą. Mogą wystąpić na każdej części ciała i mogą być głębokie lub płytkie. Choć nie są tak poważne jak skaleczenie, rany mogą być bolesne i wymagają założenia szwów. Poważne rany mogą również dotyczyć odsłoniętego organu wewnętrznego i wymagają natychmiastowej pomocy medycznej.
Każde skaleczenie wymagające założenia szwów powinno być natychmiast zabrane do AFC. Ma to na celu zapobieżenie wszelkim infekcjom lub nadmiernej utracie krwi. Istnieją pewne oznaki, które wskazują, że skaleczenie wymaga założenia szwów. Objawy te obejmują zaczerwienienie wokół rany, zwiększony obrzęk, drenaż i ropę. Rana w oku lub w okolicy narządów płciowych może być również zakażona i wymagać leczenia antybiotykami.
Rana to rozdarcie skóry o nieregularnym wyglądzie. Zwykle powstaje, gdy tępy przedmiot przedrze się przez tkankę skórną. W ranie po ranie często znajdują się odłamki przedmiotu, który spowodował uraz. Rana po ranie może być płytka lub głęboka. Jest łatwa do zdiagnozowania, a leczenie jest proste. Jeśli jest niewielka, przestanie krwawić sama i prawdopodobnie nie będzie wymagała założenia szwów. Jednak głęboka rana może wymagać założenia szwów, aby zapobiec krwawieniu i zmniejszyć bliznowacenie.
Jeśli rana jest niewielka, można ją oczyścić i zastosować bandaż lub gazę, aby zatrzymać krwawienie. Stosowanie sterylnych gazików lub bandaży zapewni, że rana nie ulegnie zakażeniu. Następnie nałóż na ranę maść z antybiotykiem i przykryj ją bandażem.
Rany mogą być trudne do zauważenia, ale ich rozpoznanie jest krytycznym krokiem w leczeniu urazów. Jeśli pacjent nie jest w stanie rozpoznać rany, należy natychmiast zgłosić się do lekarza. Może to zaoszczędzić czas i zapobiec dalszym komplikacjom. Podczas procesu leczenia lekarz może używać odpowiedniej terminologii, aby uniknąć popełnienia błędu.
Rana może powodować obrzęk i ból. Może również powodować omdlenia. Pracownik służby zdrowia może zastosować leki w celu znieczulenia miejsca i zrelaksowania pacjenta. Leki mogą również pomóc w szybszym gojeniu się rany i zapobiec infekcji. Szwy mogą również pomóc zmniejszyć blizny spowodowane przez skaleczenie.
Leczenie
Leczenie skaleczeń obejmuje kilka kroków, w tym odpowiednie oczyszczenie rany, zastosowanie maści z antybiotykiem i opatrunku. Drobne skaleczenia można leczyć w domu, ale silne krwawienie powinien zbadać lekarz. Na ranę należy nałożyć bandaż, klej tkankowy lub specjalną taśmę klejącą, aby zatrzymać krwawienie. W ciężkich przypadkach może być konieczne założenie szwów, aby zamknąć ranę.
Rana to cięcie, rozdarcie lub przekłucie skóry, które może być płytkie lub głębokie i może dotyczyć tkanki podskórnej. Najczęściej jest wynikiem uderzenia w skórę przez jakiś przedmiot z dużą siłą. W większości przypadków uszkodzenie ogranicza się do skóry, ale w niektórych ciężkich przypadkach rana rozciąga się na leżącą pod nią tkankę mięśniową i tłuszczową. W takich przypadkach konieczna jest pomoc lekarska.
Leczenie ran polega na starannej pielęgnacji rany, w tym przemyciu jej sterylną wodą w celu usunięcia ciał obcych i martwych fragmentów tkanek. Ranę często zamyka się paskami samoprzylepnymi lub taśmami tkankowymi. W zależności od rodzaju i lokalizacji skaleczenia, rana może się goić w procesie pierwotnym lub wtórnym. Wtórny proces gojenia ma miejsce, gdy rana jest pozostawiona otwarta, co pozwala na wzrost tkanki ziarninowej nad raną i prowadzi do powstania nowego nabłonka.
Drobne rany należy codziennie oczyszczać i bandażować, aby ułatwić gojenie i utrzymać bakterie na zewnątrz. Głębokie rany mogą wymagać założenia szwów lub zszywek i mogą wymagać wykonania zdjęcia rentgenowskiego. Jeśli skaleczenie zostało spowodowane przez metal lub żwir, który może przebić skórę, lekarz może zalecić podanie antybiotyku lub zastrzyku przeciwtężcowego, aby zapobiec infekcji.
Jeśli występuje silne krwawienie, konieczna jest pomoc doraźna. Ponadto, głęboka rana może spowodować uszkodzenie nerwów, ścięgien lub mięśni. Lekarz może zalecić wykonanie zdjęcia rentgenowskiego lub tomografii komputerowej w celu oceny głębokości rany. Zalecana jest wizyta kontrolna w celu monitorowania rany.
Najlepsze leczenie rany obejmuje kombinację technik mających na celu zmniejszenie krwawienia i zapobieganie nadmiernemu bliznowaceniu. Po pierwsze, rana powinna zostać poddana hemostazie, aby ograniczyć ryzyko nadmiernego bliznowacenia. Pomocny jest również ciągły ucisk ręczny. Należy również zbadać ranę, aby określić zakres urazu, np. obecność obcych szczątków.
Profilaktyka
Rany krocza należą do najczęstszych powikłań porodu pochwowego i mogą być przyczyną bolesnych, przewlekłych dolegliwości, w tym nietrzymania moczu i kału. Można je podzielić na dwie główne kategorie: uszkodzenia czwartego stopnia, które obejmują zwieracz odbytu, oraz uszkodzenia pierwszego stopnia, które nie obejmują mięśni krocza. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia tych urazów, kobieta powinna podczas porodu stosować ciepłe podparcie krocza.
Zapobieganie ranom trzeciego stopnia może zmniejszyć liczbę urazów w miejscu pracy. Na przykład Agencja Badań i Jakości w Ochronie Zdrowia (Agency for Healthcare Research and Quality, AHRQ) zaproponowała rany trzeciego stopnia jako wskaźnik bezpieczeństwa pacjentów. Pomiar ten został przyjęty przez Krajowe Forum Jakości w 2003 roku. Jednak pomimo jej przyjęcia, wskaźniki OASIS nie zmniejszyły się od tego czasu. Może to wynikać z nierzetelnego gromadzenia danych. Proces zbierania danych może być problematyczny, ponieważ niektórzy położnicy i ginekolodzy często nie kodują ran trzeciego stopnia.
Podobne tematy
