Waga roweru zawodowego kolarza wynosi średnio około 70 kilogramów (155 lbs), ale różni się znacznie w zależności od jego specjalizacji. Różnica wagi pomiędzy najlżejszą grupą (wspinacze) a najcięższą (zawodnicy jazdy na czas) wynosi aż 21%. Na przykład wspinacze to zazwyczaj mali, chudzi faceci, którzy rywalizują głównie na podjazdach. Utrzymanie niskiej wagi przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniej ilości mięśni jest niezbędne dla ich sukcesu.
Średnia waga roweru zawodowego kolarza
Średnia waga roweru zawodowego kolarza wynosi około 70 kilogramów (155 funtów). Może się to jednak znacznie różnić w zależności od specjalizacji zawodnika. Najlżejsi są wspinacze, a najciężsi zawodnicy jeżdżący na czas. Kategoria wspinaczy jest zdominowana przez drobnych chudzielców, którzy walczą głównie na podjazdach. Aby być lekkim bez poświęcania siły mięśni, wspinacze muszą znaleźć odpowiednią równowagę między masą mięśniową a wagą.
W latach 90. ubiegłego wieku „wagowi mięczaki” mieli swoje dni, a rowery z najwyższej półki coraz bardziej skupiały się na zrzucaniu gramów. Na przykład Cervelo R5Ca ważyło 5,98 kg, podczas gdy rama Treka Emonda ważyła 6,90 g, a konstrukcja 4,65 kg. Mimo to mechanicy drużyn WorldTour często dodawali wagę do swoich rowerów, by osiągnąć limit UCI.
W związku z tym, że Tour de France zbliża się do punktu kulminacyjnego w lipcu, waga roweru jest ważnym zagadnieniem. Masa ciała kolarza jest krytyczna dla mocy wyjściowej, a niski procent tłuszczu pozwala na generowanie maksymalnej mocy. Wskazuje na to wskaźnik masy ciała kolarza (BMI), który jest miarą wagi w stosunku do wzrostu. Od 1990 roku średnie BMI wszystkich kolarzy Tour de France drastycznie spadło. Co więcej, średnia masa ciała nie odzwierciedla wzrostu kolarza i trudno sobie wyobrazić kolarza z BMI wynoszącym 54 kg.
Średnia waga roweru zawodowego kolarza wynosi około siedemdziesięciu kilogramów, czyli około dwóch funtów więcej niż średnia waga ciała kolarza. Fizjologia kolarstwa opiera się na wielu czynnikach, w tym na sile nóg, pojemności płuc i wielkości ciała.
Pomimo tego, że kolarze częściej są wysocy niż niscy, nadal wymaga się od nich siły. Ich wzrost nie jest wadą w żadnym innym sporcie, ale ważne jest, aby jak najlepiej go wykorzystać, mądrze go wykorzystując. Średni wzrost profesjonalnego kolarza to 179 centymetrów (5’10). Ci, którzy mają najkrótszą średnią wzrostu są sprinterami, podczas gdy ci najwyżsi są wszechstronnymi zawodnikami.
Niezależnie od poziomu zaawansowania w kolarstwie, stosunek mocy do masy ciała kolarza może pomóc w efektywnym treningu w celu osiągnięcia jak najlepszych wyników. Im więcej mocy możesz wygenerować, tym lepsze będą Twoje wyniki. Jeśli trenujesz, aby poprawić swój PWR, rozważ zakup lżejszego roweru lub użycie lekkiego modelu. Oprócz oszczędności na wadze, zyskasz przewagę w dniu wyścigu.
Ostatecznie, prędkość kolarza jest związana z jego wytrzymałością. Do wytworzenia energii podczas pedałowania potrzebuje on tlenu i kwasów tłuszczowych. Sportowiec o dużej wytrzymałości może wypompować nawet czterysta miliwatów na kilogram. Zwiększa to pojemność tlenową płuc kolarza.
Stosunek mocy do masy
Choć stosunek mocy do masy jest ważnym czynnikiem wpływającym na osiągi kolarskie, nie jest to jedyny czynnik decydujący o osiągach. Masa ma również duży wpływ na to, jak dobrze kolarz może sobie radzić. Ogólnie rzecz biorąc, im większa masa kolarza, tym więcej mocy będzie potrzebował do pokonania grawitacji i terenu. Rower o wyższym stosunku mocy do masy będzie szybszy niż rower o niższej masie.
Podobnie, stosunek mocy do masy roweru może być podobny wśród rowerzystów o podobnym poziomie siły. Należy jednak zauważyć, że stosunek mocy do masy roweru może być inny niż u innego rowerzysty. Na przykład, kolarz z pełnym zestawem wyścigowym niekoniecznie potrzebuje więcej mocy niż kolarz noszący opływową koszulkę.
Podczas treningu większość sportowców naturalnie traci wagę. Jednak niektórzy próbują schudnąć w inny sposób. Na przykład, niektórzy kolarze próbują schudnąć ograniczając ilość spożywanych kalorii. Nie jest to jednak dobry pomysł, ponieważ zmniejsza masę mięśniową.
Stosunek mocy do masy ciała kolarza ma kluczowe znaczenie dla przewidywania przewagi, jaką kolarz będzie miał nad rywalem, a także może pomóc kolarzom w porównaniu ich poziomów wydajności. Moc jest mierzona w watach na kilogram masy ciała i jest określana poprzez obliczenie siły i prędkości na rowerze. Wbrew pozorom, moc nie jest bezpośrednim odzwierciedleniem liczby obrotów na minutę lub używanego biegu; mierzy natomiast intensywność pracy kolarza.
Stosunek mocy do wagi (PWR) roweru zawodowego kolarza jest ważnym wskaźnikiem wydajności. Liczba ta może się zmieniać w ciągu roku i podczas każdego wyścigu. Elitarni sportowcy starają się utrzymać tę delikatną równowagę, ale nie jest to możliwe na długo. Doświadczony kolarz może spodziewać się wahań do 15 procent z dnia na dzień.
Stosunek mocy do masy ciała jest ważną metryką w kolarstwie, szczególnie dla tych, którzy rywalizują na stromych terenach. Może on również zapewnić dokładny obraz tego, jak przebiega trening kolarza. Jednak pomiar ten powinien być stosowany z ostrożnością, ponieważ zbytnie skupienie się na wadze może prowadzić do niezdrowej obsesji.
Stosunek mocy do masy ciała kolarza może się różnić w zależności od osoby i jest oparty na ilości włożonego wysiłku. Stosunek mocy do masy ciała wynoszący od czterech do pięciu jednostek odpowiada zawodnikowi kategorii 2. Stosunek mocy do masy ciała na poziomie sześciu jednostek odpowiada kategorii 1 elitarnego zawodnika.
Stosunek mocy do masy ciała jest również krytycznym wskaźnikiem efektywności. Wyższy współczynnik wskazuje na większą masę mięśniową i silniejszy silnik aerobowy. Stosunek mocy do wagi może również wpływać na zdolność kolarza do wspinaczki. Ponadto, stosunek ten może być dobrym wskaźnikiem ogólnej sprawności i składu ciała.
Stosunek mocy do masy ciała zawodowego kolarza zależy od ilości treningu i czasu, w jakim kolarz może utrzymać wysoki poziom wysiłku. Średni stosunek mocy do masy ciała (PWR) u zawodowego kolarza może wynosić sześć watów na kilogram w ciągu godziny, podczas gdy kolarz amator może mieć trudności z utrzymaniem takiej mocy nawet przez krótki czas.
Próg mleczanowy kolarza
Waga jest jedną z najważniejszych rzeczy do rozważenia przy zakupie roweru dla profesjonalnego kolarza. Wyczynowy rower musi być na tyle lekki, aby kolarz mógł komfortowo osiągnąć swój próg mleczanowy. Powinien również posiadać odpowiednią równowagę pomiędzy mocą a wagą. Typowy trening wymaga 15-minutowej rozgrzewki, użycia miernika tętna i miernika mocy oraz minimum trzech interwałów po co najmniej trzy minuty ciężkiego wysiłku, po których następuje piętnastominutowy okres odpoczynku. Trening powinien być zindywidualizowany i odbywać się pod nadzorem lekarza.
Wydajność kolarska jest określana przez moc kolarza przy progu mleczanowym (LT). Granica ta jest określona przez moc wyjściową kolarza przy danym tętnie. Weźmy pod uwagę Micka i Roda. Mick może utrzymać 280 W przy LT, natomiast Rod musi go przekroczyć i wejść w stan beztlenowy.
Podobne tematy
